7/10
Wydawnictwo Czarne trafia w mój gust literacki, niemal ze stuprocentową celnością. Nie inaczej jest w przypadku książki "Obca" Claudii Durastanti. Już po okładce wiedziałam, że czas spędzony na lekturze tego dzieła, nie będzie stracony.
Matka ogłuchła w wieku kilku lat, ojciec urodził się głuchy. Ona i jej brat słyszą, ale dorosłe życie pokazuje, jak głębokie bruzdy mają w psychice. Powstały w wyniku wychowania w dysfuncyjnej rodzinie. I nie chodzi o to, że rodzice są niesłyszący, ani o to, że oboje nie chcą posługiwać się językiem migowym. Chodzi o coś, co ociera się o patologię... ociera się bardzo mocno. W tym wszystkim ona - dziewczynka, nastolatka, kobieta, córka, siostra, partnerka. Jej życie nie jest usłane różami.
"Obca" nie jest debiutem literackim Claudii Durastanti, ale pierwszą książką wydaną w Polsce. Autorka w swoim autobiograficznym dziele, opisała wydarzenia z życia, wzbogacone głęboką analizą psychologiczną. Dlaczego nie ma miejsca, w którym czułaby się jak w domu? Wszędzie jest obca. Wpływ na to na pewno ma wychowanie, ale również przeprowadzka z Nowego Jorku na głęboką prowincję południa Włoch.
Styl autorki, już po kilku stronach, zaczął mi przypominać sposób pisania noblistki Annie Ernaux. Zaliczam to oczywiście na plus. Drugi plus to odniesienia Claudii Durastanti do przeczytanych przez nią książek i obejrzanych filmów. Były też momenty, kiedy w "Obcej" przeglądałam się jak w lustrze. Przez całą lekturę czułam się bardzo związana z bohaterką. Dla mnie jest to wyznacznikiem tego, że mam do czynienia z naprawdę dobrą literaturą.
Czytajcie! Polecam!
Wydawnictwo Czarne
Stron: 272
Tytuł oryginału: La straniera
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz