Nas dwoje - Holly Miller

3/10

Kilka tygodni temu w mediach społecznościowych zaczęły ukazywać się entuzjastyczne opinie na temat debiutanckiej książki niejakiej Holly Miller. Wysoka ocena (8,1) na portalu Lubimy Czytać przesądziła sprawę - zaopatrzyłam się w książkę i licząc na niesamowitą ucztę czytelniczą zaczęłam czytać.

   Początek był całkiem ciekawy, intrygujący. Pomyślałam sobie, że jest dobrze. 
Joel miewa sny. Sny, w których widzi przyszłość osób, które kocha. Dlatego postanawia się nie zakochiwać; boi się tego, co może mu się przyśnić. Co więcej próbuje też jak najmniej spać - mała ilość snu, to mniejsze prawdopodobieństwo kolejnej wizji. Jednak jak to w życiu bywa, nie wszystko układa się tak, jakbyśmy chcieli. Niewinna wizyta w kawiarni sprawia, że w głowie i sercu Joela pojawia się ona - Callie. Oczywiście oboje zakochują się w sobie bez pamięci. Chłopak próbuje uciecz przed uczuciem, jednak po jakimś czasie daje za wygraną, miłość zwycięża.

Spełniają się jednak obawy  i w swoim śnie widzi, że Callie umrze. Nie jako staruszka, nie w wypadku, którego można byłby uniknąć. Dziewczynę przeraża to, co powiedział jej Joel, nie chce jednak poznać daty swojej śmierci. Zakochani przestają się dogadywać i jak to bywa - po jakimś czasie ich drogi rozchodzą się.

Callie układa sobie życie u boku innego mężczyzny, mijają lata.

W dniu, w którym dziewczyna ma umrzeć Joel zjawia się w miejscy, które zna ze snu, wzywa zawczasu 

pogotowie, jednak nie udaje mu się uratować dziewczyny, którą przez cały ten czas darzył uczuciem.

   Rzewna historia trochę w stylu Sparksa czy Nory Roberts. Nie mój klimat, dlatego mogę z czystym sumieniem napisać: jejku, jakie to było złe!

Przewidywalne od początku do końca, nie zaskoczyło mnie w tej książce nic, nie było żadnego WOW.

   Zatem jeśli nie jesteście wielbicielami tkliwych romansideł bez efektu zaskoczenia darujcie sobie „Nas dwoje”, serio.

wyd.: Muza

stron 480

tytuł oryginalny: The Singht of You