Historie podniebne - Jakub Małecki

 6/10

    Jestem fanką twórczości Jakuba Małeckiego, ale zdecydowanie nie jestem fanką opowiadań. Mimo to od dawna chciałam przeczytać tę książkę.

"Ucieczka niedźwiedzicy" Joanna Bator

 6/10

     Zakochana w twórczości Joanny Bator, nie mogłam sobie odmówić przeczytania jej ostatniej książki pt. "Ucieczka niedźwiedzicy". Co prawda wydana została w 2022 roku, ale lepiej, że znalazłam na nią czas późno niż wcale. Tak myślałam siadając do lektury. Teraz, kiedy mam ją już za sobą, czuję delikatne rozczarowanie.

"Opowieści dla dzieci, które chcą być odważne" Álex Rovira, Francesc Miralles

 6/10

     Nieważne ile mamy lat, nasze wewnętrzne dziecko nigdy nie dorośnie. Ja swojemu od czasu do czasu podarowuję pozycję z literatury dziecięcej. Tym razem padło na "Opowieści dla dzieci, które chcą być odważne" Álexa Roviry i Francesca Mirallesa.

"Małżeństwo we troje" Éric - Emmanuel Schmitt

 8/10

     Jak ja nie lubię opowiadań! Zapytacie dlaczego więc zdecydowałam się na książkę Érica - Emmanuela Schmitta "Małżeństwo we troje". Odpowiedz jest prosta. Nie wiedziałam, że to opowiadania, ponieważ najzwyczajniej w świecie nie przeczytałam opisu. I bardzo dobrze! Gdybym wiedziała, nie sięgnałabym po tę książkę i nie przeżyła niezwykłych emocji, które zmieniły moje nastawienie do tego gatunku literackiego.

"Hikikomori. Historie o uciekaniu w samotność" Pola Rise

 9/10

     Każdy debiut literacki niesie za sobą nutkę niepewności. Może nas rozczarować na całej linii i już nigdy nie sięgniemy po kolejne dzieła twórcy. Po "Hikikomori. Historie o uciekaniu w samotność" Poli Rice jestem pewna, że przeczytam wszystko co wyjdzie spod jej pióra.

Ślady - Jakub Małecki

 7/10

   Nie jest tajemnicą, że  lubię książki Jakuba Małeckiego, a na Instagramie trwa akcja #małeckiwrzesień, więc w tym miesiącu mam zamiar nadrobić zaległości w książkach tego autora. 
    Po „Ślady” sięgnęłam z lekkim drżeniem serca, gdyż opowiadania to zdecydowanie nie moja bajka. Jestem po lekturze - było znakomicie.

"Idziesz do więzienia & Kobiety bez litości" Camila Läckberg

 7/10

     Camila Läckberg zasłynęła jako autorka genialnej sagi o Fjällbace. Później były powieści, na temat których wolałabym się nie wypowiadać. Dałam jednak szansę jej najnowszej książce i nie żałuję.

"Pierwsza osoba liczby pojedynczej" Haruki Murakami

 9/10

     Haruki Murakami to jeden z moich ulubionych pisarzy. Niewiele osób podziela moje uwielbienie dla tego wybitnego autora. Tak to już jest z Murakamim: albo się go kocha, albo nienawidzi. Wynika to ze specyficznego stylu, w którym pisze swoje książki.

Ostatnie Życzenie. Miecz Przeznaczenia - Andrzej Sapkowski

10/10

Prawda jest taka, że jeśli wśród swoich przyjaciół masz fana Wiedźmina, to prędzej czy później będziesz chciał zobaczyć, o co w tym wszystkim chodzi. Wiem, bo i mnie to spotkało. Więc, któregoś niczym nie różniącego się od poprzednich dnia powiedziałam: „dobra, daj ten pierwszy tom”. I poszłam do domu. Dwa dni później pytałam: „czemu ty mi to dałeś? Zwariowałeś?”

Mężczyźni bez kobiet - Haruki Murakami

   8/10

   

   Haruki Murakami jest pisarzem, który u czytelników wywołuje skrajne emocje. Są tacy, którzy nie potrafią zrozumieć na czym polega magia jego książek, są też tacy, którzy z wypiekami na twarzy oczekują każdej kolejnej książki.

Dwanaście prac Herkulesa - Agata Christie

  
   

   Był czas (dawno, dawnemu temu), kiedy pochłaniałam kryminały angielskiej autorki w dużych ilościach. Z czasem ich miejsce zajęły kryminały  skandynawskie. Ostatnio jednak zatęskniłam za jedynym w swoim rodzaju detektywem Poirot i postanowiłam przyjrzeć się jego dwunastu pracom.   

 A dlaczego było ich akurat dwanaście? 

Pixel. Tekst ciała - Krisztina Toth

                7/10

   Piksel to w największym skrócie najmniejszy jednolity element obrazu. I z takich właśnie małych elementów składa się zbiór opowiadań "Pixel. Tekst ciala" węgierskiej autorki. 

Nie zadzieraj z czarownicą / Z magią jej do twarzy - Dawid Kubiak

  Dziś chcę Wam opowiedzieć o dwóch opowiadaniach młodego pisarza z mojego miasta. 

   Nie jestem wielką fanką fantastyki, nie jestem fanką opowiadań, ale dałam radę przeczytać dwa opowiadanka o takiej właśnie tematyce. I sprawiło mi to przyjemność. 

Oba opowiadania są krótkie, przedstawiają migawki z życia pewnej czarownicy o dźwięcznym imieniu Selen i dość wybuchowym temperamencie. Co dziwne czarownica wydaje mi się być miłą osobą (o ile czarownice mogą być miłe?).

Mimo krótkiej formy autorowi udało się zaciekawić czytelnika. Styl też, moim zdaniem, stoi na przyzwoitym poziomie. Jedyne, co mogę zarzucić tym opowiadaniom to spora ilość literówek i brak znaków przestankowych, ale dobra korekta wszystko naprawi. 

 Jeśli macie ochotę na poznanie Selen i jej twórcy zapraszam Was na stronę autora na Facebooku.
Dawid Kubiak "Bo ja jestem"

Wszystkie boże dzieci tańczą - Haruki Murakami

   Nigdy nie byłam i najpewniej nie będę fanką opowiadań. Niejednokrotnie zdarza się, że ktoś mi poleca REWELACYJNĄ książkę, ale gdy tylko okazuje się, że to opowiadania stanowczo odmawiam. Nie, bo nie!

Jednak i mnie zdarzają się chwile słabości. Gdy widzę nazwisko Murakami na okładce i taki ładny tytuł kapituluję, biorę książkę do domu i czytam.

Z japońskim pisarzem jest tak, że jego specyficzny styl trzeba poznać i polubić. Ktoś kto dopiero zaczyna swoją przygodę z Murakamim zdecydowanie nie powinien zaczynać od opowiadań. Najbezpieczniejsze w takim przypadku są moim zdaniem "Kafka nad morzem" i "Norwegian Wood".

Ale wracając...

  Wszystkie opowiadania mają jeden wspólny punkt odniesienia - trzęsienie ziemi w Kobe, jednak nie ma to wpływu na ich treść. 

   Każde z 6 opowiadań pozostawiło we mnie pewien niedosyt. Jak to bywa u Murakamiego, historia sprawia wrażenie niedokończonej, niedopowiedzianej. 

   A o czym są te historie? O miłości, jej różnych odcieniach lub jej braku. O odwadze, którą trzeba umieć w sobie znaleźć. O przebaczeniu i pogodzeniu się  z losem. O życiu. 

   Mnie najbardziej spodobało się opowiadanie tytułowe. Muakami uwiódł mnie tekstem: "(...) tańczył w rytm szumu trwa i przepływu chmur. W pewnej chwili wydało mu się, że ktoś go obserwuje (...) Jeśli ktoś chce patrzeć, niech sobie patrzy (...) Wszystkie boże dzieci tańczą."

wyd.: Muza S.A.

stron 183

wydanie III (2013)

tytuł oryginalny Kami-no kodomotachi- wa mina odoru