3/10
"O, jaka ładna okładka! I jaka krótka książka! Chętnie ją przeczytam!" Jak pomyślałam, tak zrobiłam. Z tego powodu macie teraz wątpliwą przyjemność przeczytać recenzję książki Pilar Quintany pt. "Otchłanie".
Claudia ma osiem lat i mieszka z rodzicami w domu pełnym roślin. Mama (również Claudia) spędza całe dni w domu, przeglądając czasopisma. Tata pracuje od rana do nocy. Jest między nimi duża różnica wieku i być może z tego powodu młoda żona wdaje się w romans. Kiedy zdrada wychodzi na jaw, kochanek odchodzi, a kobieta wpada w stan depresyjny i alkoholizm. Zajmowanie się córką, choć nigdy nie było jej ulubionym zajęciem, teraz staje się niewykonalne.
Nie bardzo wiem co napisać i jak ocenić tę książkę. Wiem natomiast, że najbardziej rozczarował mnie brak zakończenia. Bardzo nie lubię takich sytuacji. Domyślam się też problematyki utworu. Świat dziewczynki, która musi radzić sobie nie tylko ze swoimi problemami, ale i tymi dorosłych. Odreagowuje to w niezrozumiały dla innych sposób.
Temat na pewno ciekawy, ale według mnie potraktowany dość pobieżnie. Kompletnie nie przemawia do mnie styl autorki. Momentami czułam się rozdrażniona i nie mogłam doczekać się ostatniej strony. Straszne, prawda? Zupełnie nie rozumiem zachwytów nad książką, która dla mnie, delikatnie mówiąc, jest mocno średnia.
Z żalem stwierdzam, że nie mogę nikomu polecić pozycji "Otchłanie". No chyba, że wrogowi. Ale musicie przyznać, że okładka jest ładna i zachęca do zakupu. Teraz już wiecie, żeby nie dać się na nią nabrać. Czytajcie, ale coś innego!
Wydawnictwo Mova
Stron: 323
Tytuł oryginału: Los abismos
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz