"I żyli długo i szczęśliwie" Przemek Pawelec

 6/10

     Choroby, które dotykają ludzkiego umysłu są szczególnie trudne. Nie tylko dla samego chorego, ale i jego najbliższych. Przemek Pawelec w swojej książce "I żyli długo i szczęśliwie" przybliża czytelnikom i czytelniczkom temat choroby Alzheimera.

     Autor na co dzień pracuje w dziennym ośrodku dla osób cierpiących na choroby otępienne. Dzięki temu jest blisko zarówno z pacjentami, jak i ich bliskimi. Przeprowadził trzy wywiady z mężami chorych kobiet, które to dotyczą tego samego, a jednak tak bardzo się od siebie różnią.

     Przemek Pawelec pyta Czesława (męża Zuzanny), Jana (męża Marii) i Jerzego (męża Marianny) o sprawy proste i codzienne. Panowie opowiadają jak poznali swoje drugie połówki oraz jak płynęło im wspólne życie. Dochodzą jednak do momentu, w którym zaczęli zauważać u swoich żon niepokojące objawy. W rezultacie dostały one diagnozę brzmiącą jak wyrok - Alzheimer. Stan chorych szybko się pogarsza, ale mężowie trwają przy nich i to przywraca mi wiarę w człowieka.

     W tej niepozornej książce zbajduje się wiele ciepła, dobroci i miłości. Czesław, Jan i Jerzy zostali przy swoich żonach, choć kontakt z nimi jest bardzo ograniczony, lub nie ma go w ogóle. "I żyli długo i szczęśliwie" jest ważnym głosem w podnoszeniu świadomości o chorobach otępiennych. A przecież warto wiedzieć więcej, żeby lepiej zrozumieć chorych i ich bliskich. Czytajcie!

Wydawnictwo Novae Res

Stron: 128