Zabić drozda - Nelle Harper Lee

   Ostatnimi czasy dorosłam do tego, aby czytać książki, które powszechnie uznane są za klasykę i powieści kultowe. Nigdy nie miałam wątpliwości, że "Zabić drozda" do takich kategorii należy.

Gdy już cudownym zrządzeniem losu książka wpadła mi w ręce zaczęłam czytać.

I się zdziwiwiłam. Spodziewałam się czegoś innego. Tak naprawdę nie wiem do końca czego - po prostu nie tego, co zostało mi podane.

   Książka została podzielona na dwie części - pierwsza skupia się wokół tajemniczego sąsiada głównych bohaterów Boo Radleya. Dzieciaki znając historię rodziny, boją się już samego domu Radley'ów; mimo to chcą się dowiedzieć czy Boo żyje i jak wygląda, dlatego też co chwila wymyślają jak go z domu wywabić.

   Druga część zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu. Pan Finch (ojciec bohaterów) broni oskarżonego o gwałt na białej dziewczynie Murzyna. W Ameryce lat trzydziestych nie jest to łatwe zadanie. Nie dość, że sam Atticus ma z tego powodu wiele nieprzyjemności (jest nazywany m.in. kochasiem czarnuchów), to oskarżony Tom Robinson z góry stoi na przegranej pozycji. I rzeczywiście - mimo, iż wszystkie dowody to tylko poszlaki, Robinson zostaje skazany na krzesło elektryczne za zbrodnię, której nie popełnił. Jedak słowo białego człowieka ma większą wartość.

   Książka w gruncie rzeczy podobała mi się, ale na ten inny sposób. Nie była to lektura, w której zatraciłabym się bez pamięci. Czytanie sprawiało  mi średnią przyjemność, ale musiałam dobrnąć końca, bo chciałam poznać zakończenie.

Wolę powieści z wartką, wciągającą akcją, nie żałuję jednak, że sięgnęłam po tę pozycję.

wyd.:   Rebis

stron   424

wydanie   I (2006)

tytuł oryginalny: To Kill a  Mockingbird