Lolita

Są takie książki, które przeczytać trzeba. Jedną z nich jest „Lolita” Wladimira Nabokova (Владимирa Набоковa – tak wygląda zdecydowanie lepiej ;) ) 

Podeszłam do tej powieści z nieśmiałym, ale jednak, entuzjazmem, tym bardziej, że Sylwia była nią oczarowana. Mój zapał jednak topniał z każdą kolejną stroną. Gdy doszłam mniej więcej do połowy książki zaczęłam ją po prostu męczyć, byle dobrnąć do końca. Absolutnie nie rozumiem czym Sylwia, Sasza i zapewne parę innych osób tak się zachwycało.
Ale zacznijmy od początku.

Główny bohater to dojrzały mężczyzna, którego fascynują młode, niedojrzałe dziewczęta.  Los splata jego dzieje z niejaką Charlottą  Haze, wdową, matką tytułowej Lolity. Nie będę silić się na jakiś piękny i porywczy styl pisania, od tego jest Nabokov, Bułhakow i inni. Książkę można streścić tak: facet wynajmuje pokój u nieciekawej Charlotty, nawet niespecjalnie ma ochotę tam mieszkać, wszystko jednak się zmienia, kiedy poznaje jej córkę – Lo. Dziewczynka od razu wpada mu w oko i bynajmniej nie chodzi o to, że obudził się w nim instynkt tacierzyński (?). Wszystko trochę się pokomplikowało, kiedy matka Lolity wyznaje Humbertowi, że się w nim kocha i koleś albo ma się wyprowadzić albo z nią ożenić. Robiąc bilans zysków i strat Humert decyduje się na małżeństwo – nie kocha Charlotty, ale będzie blisko Lolity, a tylko to się liczy. Pech jednak chciał, że z Charlotty wścibska baba była i odkryła zapiski swojego męża, odkrywając tym samym jego fascynację pasierbicą. Jako, że pani Humbertowa nie była zbyt rozgarnięta chwilę po odkryciu szokującej prawdy wpada pod samochód i umiera.
Humbert zostaje sam z Lolitą – zabiera ją w podróż po Stanach. I tak oto dwunastoletnia Dolores staje się kochanką swojego ojczyma. Po pewnym czasie udaje jej się zwiać kochającemu tatusiowi, który trafia do więzienie za zabójstwo faceta, który pomógł dziewczynce uciec .
To mniej więcej tyle.

Czym tu się zachwycać?
Może ja po prostu jestem za głupia na tak ambitną literaturę?

wyd.: Muza S.A.

stron: 416

rok: 2007